We zaten bij ons nieuwe huis, waar de timmerman bezig was met de dakconstructie. Een uur eerder had hij al richting het zuiden gewezen en gezegd dat er “schapen in de bomen zaten”. Er kwamen inderdaad een paar wolken opzetten.
Plotseling begon het te waaien en zagen we grote stofwolken op ons af komen. Ons huis is het laatste huis van het dorp. Het land er om heen ligt er in deze tijd kurkdroog bij. In het regenseizoen groeit er metershoog gras. Nu is er al ruim vijf maanden geen druppel gevallen en is het een stoffige en zanderige vlakte, met her en der een boom.
.
Een stevige wind bracht al het stof en zand nu in beweging. We dachten onze spullen nog te kunnen pakken en op tijd te vertrekken, maar de stofwolk denderde al over ons heen. Toch stapten we snel op onze fietsen om wellicht nog voor de regen thuis te kunnen zijn.
.
Na een paar minuten barstte het al los. We besloten te schuilen in een huis in aanbouw, waarvan we wisten dat we er een bekende zouden treffen. In een van de nissen van dit huis woont namelijk een jonge vrouw met haar tweejarige dochtertje Samaata en nog een kind op komst. De vrouw is door haar man weggestuurd uit het kleine dorp waar ze woonden en is naar Tamale gekomen. Hier heeft ze geen eten, geen werk en geen huis, maar wel een kind om voor te zorgen. Bovendien denken de mensen hier dat ze bezeten is van een boze geest, waardoor ze maar weinig hulp krijgt. Toen Mary haar enkele weken geleden tegenkwam, was Samaata ernstig ondervoed. Ze besloot met het meisje naar een kliniek te gaan en sindsdien gaan ze er wekelijks langs voor voedingssupplementen. Samaata en haar moeder komen regelmatig bij ons eten en zij zorgen er voor dat onze mangobomen iedere dag een emmer water krijgen. Communicatie gaat nog lastig. De vrouw spreekt de lokale taal Dagbani en daar heeft Mary ook nog steeds moeite mee.
Toen we voor de regen kwamen schuilen was er nog iemand in het huis. De man bleek de vader te zijn van het kind dat in aantocht is. Hoewel de vrouw waarschijnlijk nog deze maand zal bevallen, kwam hij eisen dat ze het kind zou aborteren. De man vertrok direct toen wij kwamen en we hebben de vrouw gelukkig kunnen duidelijk weten te maken dat abortus zou betekenen dat zowel zij als het kind het niet zouden overleven. We proberen nu een kamer voor de vrouw te regelen, zodat ze in ieder geval een fatsoenlijke plek heeft om voor Samaata te zorgen en te bevallen van haar tweede kind.
Toen de regen in kracht afnam, besloten we het er maar op te wagen en weer op onze fietsen te stappen. De weg lag er al iets minder stoffig bij, maar zou de volgende dag weer net zo zanderig zijn. Er is nog flink wat regen nodig om het gras weer te laten groeien. De komende maand zal het aantal regenbuien dan ook snel toenemen, zodat het land weer groen zal kleuren.
