En even een foto: Tijdens ons uitje aan de Voltarivier in Akosombo...
donderdag 29 november 2012
Meld je aan!
Meld je in de rechterbalk van deze pagina aan en krijg mijn berichten in je postvak. Je hoeft alleen je e-mailadres in te typen...
En even een foto: Tijdens ons uitje aan de Voltarivier in Akosombo...
En even een foto: Tijdens ons uitje aan de Voltarivier in Akosombo...
Religie voor het oprapen
Religie is in Ghana overal aanwezig. Het ligt voor het oprapen. Soms
zelfs heel letterlijk...
Als we op een middag een wandeling maken langs de weg die vanuit het centrum de stad uit loopt, zien we iets op het wegdek liggen. Het is een bundeltje van drie kolanoten met wat kippeveren, aan elkaar geregen met een touwtje. De kolanoot is een cafeïnehoudende noot waarop in een groot deel van West Afrika gekauwd wordt, vooral door ouderen. Het is bovendien een van de bestanddelen in het orginele recept van Coca Cola. Daarnaast speelt de kolanoot een belangrijke rol in veel religieuze en sociale tradities. Ook de drie kolanoten die we op straat zien liggen hebben een religieuze betekenis. Er wordt geloofd dat je op deze manier een vloek of ‘bad luck’ op iemand anders kunt overdragen. Na advies van een spiritueel genezer te hebben ingewonnen, probeert de ongelukkige persoon op deze manier van zijn vloek af te komen. Wie op het bundeltje kolanoten stapt draagt het ongeluk met zich mee.
Ook op het trainingscentrum komen we de traditionele religie tegen.
Direct naast het centrum ligt een groepje bomen op een lage heuvel. Hoewel op de
rest van het land rond het centrum inmiddels huizen gebouwd zijn, is dit bosje
nog vrij. Het herbergt een heilige plaats waar offers gebracht worden. De grote
bomen op de heuvel zijn een bijzondere verschijning en huisvesten volgens de
traditie iets goddelijks. Op een ochtend bleek de fiets van Paulina, de vrouw
van de directeur, te zijn gestolen. We vroegen rond, maar niemand had de fiets
gezien. Ook de nachtwaker had die nacht niets bijzonders gezien. Wel wist hij
hoe we de fiets terug konden krijgen. Als we met de dorpsoudsten naar de heilige
plaats zouden gaan, zou de god van het bosje er wel voor zorgen dat de fiets
naar het centrum teruggebracht zou worden. Zoniet, dan zou de dief zijn straf
niet ontlopen. De directeur antwoordde dat wij dat niet kunnen doen, aangezien
we een christelijk instituut zijn. Als het Gods wil is, komt de fiets wel weer
terecht.
De volgende dag kwamen drie jongens aanlopen met een fiets aan de hand. Hun neefje was de avond ervoor met een vreemde fiets thuis gekomen. Na lang aandringen had hij de jongens verteld dat hij de fiets ’s nachts uit het centrum ontvreemd had.
We staan nog steeds te kijken naar het bundeltje kolanoten op het wegdek. Dan springt onze hond, die een paar meter achter ons had gelopen, de weg op en pakt de kolanoten in z’n bek. Snel rent hij er mee de bosjes in. We lopen verder en na honderd meter komt onze hond ons kwispelend achterna rennen. Het lijkt erop dat honden zich niets van vloeken aantrekken.
Als we op een middag een wandeling maken langs de weg die vanuit het centrum de stad uit loopt, zien we iets op het wegdek liggen. Het is een bundeltje van drie kolanoten met wat kippeveren, aan elkaar geregen met een touwtje. De kolanoot is een cafeïnehoudende noot waarop in een groot deel van West Afrika gekauwd wordt, vooral door ouderen. Het is bovendien een van de bestanddelen in het orginele recept van Coca Cola. Daarnaast speelt de kolanoot een belangrijke rol in veel religieuze en sociale tradities. Ook de drie kolanoten die we op straat zien liggen hebben een religieuze betekenis. Er wordt geloofd dat je op deze manier een vloek of ‘bad luck’ op iemand anders kunt overdragen. Na advies van een spiritueel genezer te hebben ingewonnen, probeert de ongelukkige persoon op deze manier van zijn vloek af te komen. Wie op het bundeltje kolanoten stapt draagt het ongeluk met zich mee.
Ook op het trainingscentrum komen we de traditionele religie tegen.
Direct naast het centrum ligt een groepje bomen op een lage heuvel. Hoewel op de
rest van het land rond het centrum inmiddels huizen gebouwd zijn, is dit bosje
nog vrij. Het herbergt een heilige plaats waar offers gebracht worden. De grote
bomen op de heuvel zijn een bijzondere verschijning en huisvesten volgens de
traditie iets goddelijks. Op een ochtend bleek de fiets van Paulina, de vrouw
van de directeur, te zijn gestolen. We vroegen rond, maar niemand had de fiets
gezien. Ook de nachtwaker had die nacht niets bijzonders gezien. Wel wist hij
hoe we de fiets terug konden krijgen. Als we met de dorpsoudsten naar de heilige
plaats zouden gaan, zou de god van het bosje er wel voor zorgen dat de fiets
naar het centrum teruggebracht zou worden. Zoniet, dan zou de dief zijn straf
niet ontlopen. De directeur antwoordde dat wij dat niet kunnen doen, aangezien
we een christelijk instituut zijn. Als het Gods wil is, komt de fiets wel weer
terecht. De volgende dag kwamen drie jongens aanlopen met een fiets aan de hand. Hun neefje was de avond ervoor met een vreemde fiets thuis gekomen. Na lang aandringen had hij de jongens verteld dat hij de fiets ’s nachts uit het centrum ontvreemd had.
We staan nog steeds te kijken naar het bundeltje kolanoten op het wegdek. Dan springt onze hond, die een paar meter achter ons had gelopen, de weg op en pakt de kolanoten in z’n bek. Snel rent hij er mee de bosjes in. We lopen verder en na honderd meter komt onze hond ons kwispelend achterna rennen. Het lijkt erop dat honden zich niets van vloeken aantrekken.
Abonneren op:
Posts (Atom)