donderdag 29 november 2012

Religie voor het oprapen

Religie is in Ghana overal aanwezig. Het ligt voor het oprapen. Soms zelfs heel letterlijk...

Als we op een middag een wandeling maken langs de weg die vanuit het centrum de stad uit loopt, zien we iets op het wegdek liggen. Het is een bundeltje van drie kolanoten met wat kippeveren, aan elkaar geregen met een touwtje. De kolanoot is een cafeïnehoudende noot waarop in een groot deel van West Afrika gekauwd wordt, vooral door ouderen. Het is bovendien een van de bestanddelen in het orginele recept van Coca Cola. Daarnaast speelt de kolanoot een belangrijke rol in veel religieuze en sociale tradities. Ook de drie kolanoten die we op straat zien liggen hebben een religieuze betekenis. Er wordt geloofd dat je op deze manier een vloek of ‘bad luck’ op iemand anders kunt overdragen. Na advies van een spiritueel genezer te hebben ingewonnen, probeert de ongelukkige persoon op deze manier van zijn vloek af te komen. Wie op het bundeltje kolanoten stapt draagt het ongeluk met zich mee.

kolanotenOok op het trainingscentrum komen we de traditionele religie tegen. Direct naast het centrum ligt een groepje bomen op een lage heuvel. Hoewel op de rest van het land rond het centrum inmiddels huizen gebouwd zijn, is dit bosje nog vrij. Het herbergt een heilige plaats waar offers gebracht worden. De grote bomen op de heuvel zijn een bijzondere verschijning en huisvesten volgens de traditie iets goddelijks. Op een ochtend bleek de fiets van Paulina, de vrouw van de directeur, te zijn gestolen. We vroegen rond, maar niemand had de fiets gezien. Ook de nachtwaker had die nacht niets bijzonders gezien. Wel wist hij hoe we de fiets terug konden krijgen. Als we met de dorpsoudsten naar de heilige plaats zouden gaan, zou de god van het bosje er wel voor zorgen dat de fiets naar het centrum teruggebracht zou worden. Zoniet, dan zou de dief zijn straf niet ontlopen. De directeur antwoordde dat wij dat niet kunnen doen, aangezien we een christelijk instituut zijn. Als het Gods wil is, komt de fiets wel weer terecht.
De volgende dag kwamen drie jongens aanlopen met een fiets aan de hand. Hun neefje was de avond ervoor met een vreemde fiets thuis gekomen. Na lang aandringen had hij de jongens verteld dat hij de fiets ’s nachts uit het centrum ontvreemd had.

We staan nog steeds te kijken naar het bundeltje kolanoten op het wegdek. Dan springt onze hond, die een paar meter achter ons had gelopen, de weg op en pakt de kolanoten in z’n bek. Snel rent hij er mee de bosjes in. We lopen verder en na honderd meter komt onze hond ons kwispelend achterna rennen. Het lijkt erop dat honden zich niets van vloeken aantrekken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten