Bouw mee in Nyarizee!

Help mee met het bouwen van ons nieuwe kerkgebouw! De gemeente in Nyarizee past met ruim 160 leden (volwassenen en kinderen) niet meer in het kleine kapelletje. De kinderen komen daarom samen in een klaslokaal vederop. De gemeente is begonnen met de bouwen van een nieuw groter kerkgebouw. We hebben je hulp nodig om het gebouw te kunnen afmaken. Het oude kerkje kan vervolgens voor kinderdiensten gebruikt worden. Op 20 januari organiseren we een fundraising. Voor die tijd proberen alle leden giften in te zamelen bij vrienden en bekenden. Ik doe ook een poging! Doe mee en help de gemeente in Nyarizee en kapel te bouwen waar iedereen weer in past! Stuur je gift naar ING-rekeningnummer 7575954 t.n.v. J. Maas te GHANA o.v.v. Nyarizee. Ik hou je op de hoogte van de vorderingen!

Het kapelletje in Nyarizee is gebouwd in de
jaren '80 toen de gemeente net begon.

Iedere zondag proppen zo'n 80 volwassenen en
jongeren zich nu in dit gebouwtje. Bij
 gelegenheden als kerst hebben we de viering buiten

Het nieuwe gebouw wordt 6 keer zo groot.
De fundering en de eerste lagen stenen zijn gelegd

Het dorp Nyarizee bestaat uit zo'n 30 compounds van hutten.
In iedere compound woont een familie.

... als de vreugde van de oogst

“U hebt het volk weer groot gemaakt,
diepe vreugde gaf u het,
blijdschap als de vreugde bij de oogst” *

Kerst is in veel kerken in de dorpen rond Tamale het moment om de oogst te vieren. De afgelopen maanden werd de oogst langzaam binnengehaald. Yam, rijst, mais, peper en pinda’s. Tijdens de kerstviering neemt ieder gemeentelid een deel van zijn oogst mee naar de kerk. De dienst vindt plaats onder een aantal bomen in het dorp. In het midden staan zakken en schalen gevuld met voornamelijk rijst, mais en peper. In de dienst wordt voor de oogst gedankt en wordt voor de boeren en het nieuwe seizoen gebeden.

In de periode voor de oogst hebben veel families het lastig. De oogst van het vorige seizoen is op en de prijzen van producten gaan omhoog. Het is dan niet eenvoudig om een gezin te voeden.

Als de eerste oogst binnen komt is dat een enorme verlichting. De yam is het eerste gewas dat geoogst wordt. In de lokale traditie wordt na de oogst van de eerste yams in iedere gemeenschap een yamfestival georganiseerd. Voorafgaand aan dit feest mag niemand nog yam eten. Bij het feest wordt met offers aan de voorouders God bedankt voor het geven van regen.

Men weet hier waar Jesaja het over heeft als hij spreekt over ‘de vreugde bij de oogst’. Een einde aan een peiode van gebrek en honger. Tijd om te rusten na het harde werk op het land. Na de oogst viert men bovendien bruiloften en de herdenkingen van hen die overleden zijn tijdens het afgelopen jaar. Deze feesten worden opgespaard tot na de oogst, omdat er dan vrije tijd is en voldoende eten voor alle bezoekers.

We horen de lezing uit Jesaja 9 voorgelezen worden tijdens de kerstvieringen in de dorpen. De vreugde over God-met-ons is als de vreugde bij de oogst. Want er is verlichting, rust, een einde aan gebrek en de gelegenheid tot samen-zijn en samen feesten. Hij is als de oogst die niet op raakt.

Aan het einde van de dienst wordt er gebeden voor alle nieuwgeboren kinderen in het dorp en daarna eten we samen. Kerstfeest en oogst: de kerk rond Tamale is niet de eerste die de twee samen brengt. Jesaja zag het al: de vreugde van het kerstfeest is als de vreugde bij de oogst.

“Een kind is ons geboren,
een zoon is ons gegeven;
de heerschappij rust op zijn schouders.
Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,
Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.
Groot is zijn heerschappij,
aan de vrede zal geen einde komen.” **



Bekijk mijn Facebook-pagina voor foto’s van de kerstperiode in Tamale en omstreken.

* Jesaja 9:2
** Jesaja 9:5-6a

Kerstkleding

We zijn vanmiddag naar de kleermaakster geweest om nieuwe kleding te laten maken voor kerst. Eerst uitzoeken welke stijl je wilt en dan maar afwachten of het wordt zoals je verwacht!

Klik hier voor alle foto's

Verkiezingsfeest

Feest in de straten van Tamale. John Mahama, de kandidaat die favoriet is in Tamale en omstreken, heeft de presidentsverkiezingen gewonnen en blijft daarmee president van Ghana. John Mahama won 50,7% van de stemmen, terwijl zijn voornaamste tegenstander Nana Akufo Addo 47,7% haalde. Een nipte overwinning dus. Nana Akufo Addo en zijn partij NPP zeggen bewijzen te hebben dat er fraude gepleegd is en dat zij de eigenlijke winnaars van de verkiezingen zijn. Waarnemers geven echter aan dat de verkiezingen eerlijk zijn verlopen. Er zijn enkele protesten uitgebroken in Accra. In Tamale is er vooral feest. President John Mahama komt uit het noorden van Ghana. Noord Ghana is uitzinnig dat hij daarmee de eerste noorderling is die tot president van Ghana wordt verkozen, sinds in 1992 democratische verkiezingen werden georganiseerd. Mahama nam het presidentschap over in juli van dit jaar, toen de toenmalige president John Atta Mills plotseling overleed. Hij was toen vice-president.

 

We hopen dat de komende dagen rustig zullen verlopen. Morgen is er een ontmoeting tussen de leiders van oppositiepartij NPP en de kiescommissie. Hopelijk worden daarmee alle geruchten over fraude uit de weg geholpen en kan de rust wederkeren in alle delen van het land.

Verkiezingen in Ghana

Verkiezingen in Ghana. Lange rijen bij stembureau’s in het hele land.  Ook ons trainingscentrum doet dienst als stembureau. Al vanaf 10 uur gisteravond stonden er mensen te wachten om ’s ochtends de eersten te zijn om te kunnen stemmen. Mary gaat zo ook stemmen, maar voor de rest van de dag blijven we thuis. We volgen de verkiezingsdag op de verschillende Ghanese nieuwszenders. Tot nu toe lijkt het in het hele land rustig te verlopen.

Ghana is een stabiele democratie sinds 1992 toen de toenmalig militair leider J.J. Rawlings democratische verkiezingen uitschreef. Rawlings richtte het NDC op en won de verkiezingen. 4 jaar later won hij opnieuw. In 2000 kozen de Ghanezen voor de NPP met John Kufuor als president. Na 8 jaar Kufuor won Het NDC opnieuw de verkiezingen en werd John Atta Mills president. Enkele maanden geleden overleed hij plotseling. Sindsdien heeft vice-president John Mahama het stokje overgenomen.  John Mahama van het NDC is samen met Nana Akufo Addo van de NPP de voornaamste kandidaat voor het presidentschap tijdens deze verkiezingen.  De twee liggen traditioneel dicht bij elkaar. In 2008 was er een tweede ronde nodig, omdat geen van beide meer dan 50% van de stemmen had. Ook tijdens deze verkiezingen verwacht men dat het spannend wordt. Waarchijnlijk weten we morgen meer!

Foto's Dawadawa House

Een aantal nieuwe foto's van ons gastenverblijf 'Dawadawa House'. Klik hier voor het hele album!

Campagnecapriolen

De jongen zoeft met 80 km/u langs. Hij staat op z’n handen op het stuur van zijn brommer. Zijn benen steken omhoog en aan de pijpen van zijn broek zitten twee vlaggen geknoopt die hoog in de lucht wapperen. Met een hand drukt hij af en toe op de toeter.

Nee, we zijn niet in het circus. Dit is verkiezingscampagne in Tamale.
De presidents- en parlementsverkiezingen komen er aan. Nog maar twee nachtjes slapen. Dat betekent dat de verkiezingscampagne nu z’n hoogtepunt bereikt. Een aantal van de campagneactiviteiten zijn voor een Nederlandse observeerder wel herkenbaar. Zo zijn er dit jaar voor het eerst drie echte verkiezingsdebatten uitgezonden op de nationale televisie. De presidentskandidaten moesten er duidelijk nog even aan wennen. Andere activiteiten zouden wij eerder in het circus verwachten dan tijdens een verkiezingscampagne. Niet rustig folders uitdelen op de markt, maar fysiek laten zien dat jouw partij de sterkste en de beste is, de partij met de meeste aanhangers. De tegenstander intimideren.

Eergisteren ging ik ’s avonds op bezoek bij iemand aan de andere kant van de stad. Toen ik in het centrum van de stad aankwam bleken de aanhangers van de regeringspartij NDC andere plannen te hebben. Zij hadden namelijk een verkiezingsrally georganiseerd. Duizenden mensen hadden de hoofdwegen van de stad bezet. Te voet, capriolen uithalend op een brommer of met honderden op het dak van een bus of vrachtwagen. Een immens lawaai. Geen doorkomen aan. Ik besloot mijn bezoek uit te stellen. Als ik nu nog niet door had dat NDC de sterkste partij is!

Mary is blij als ze niet hoeft te werken tijdens een van de campagneactiviteiten in de stad. Tijdens elke rally wordt er namelijk een flink aantal gewonden naar de spoedeisende hulp gebracht, waar Mary werkt. Iedere rally opnieuw zijn er jonge jongens die hun campagnetoeren op de brommer niet overleven; hun bezine en soms zelfs hun brommer betaald uit de partijkas. ‘Waarom?’ vragen veel mensen zich af. ‘Waarom rij je jezelf te pletter voor een presidentskandidaat?’ En: ‘waarom spreken de presidentskandidaten zich hier niet tegen uit?’

De verkiezingscampagne is bijna op z’n einde en dus zullen deze vragen onbeantwoord blijven en over vier jaar waarschijnlijk gewoon weer terugkeren. Nu eerst alle aandacht voor de aankomende verkiezingen, overmorgen 7 december. De afgelopen verkiezingen zijn vreedzaam verlopen op een aantal incidenten na. Omdat de uitslag to-close-to-call was, liepen de spanningen bovendien hoog op. Gelukkig bleef het rustig. In alle kerken en moskeeen wordt nu gebeden dat ook deze verkiezingen vreedzaam zullen verlopen.

Bid met ons mee dat de verkiezingsdag vreedzaam zal verlopen. Dat het op ons trainingscentrum, dat ook een stemlokaal is, rustig mag blijven. Dat de presidentskandidaten de uitslag zullen accepteren. Dat Ghana een voorbeeld mag blijven in de regio op het gebied van vreedzame verkiezingen, democratie en stabiliteit.

Meld je aan!

Meld je in de rechterbalk van deze pagina aan en krijg mijn berichten in je postvak. Je hoeft alleen je e-mailadres in te typen...

En even een foto: Tijdens ons uitje aan de Voltarivier in Akosombo...

Religie voor het oprapen

Religie is in Ghana overal aanwezig. Het ligt voor het oprapen. Soms zelfs heel letterlijk...

Als we op een middag een wandeling maken langs de weg die vanuit het centrum de stad uit loopt, zien we iets op het wegdek liggen. Het is een bundeltje van drie kolanoten met wat kippeveren, aan elkaar geregen met een touwtje. De kolanoot is een cafeïnehoudende noot waarop in een groot deel van West Afrika gekauwd wordt, vooral door ouderen. Het is bovendien een van de bestanddelen in het orginele recept van Coca Cola. Daarnaast speelt de kolanoot een belangrijke rol in veel religieuze en sociale tradities. Ook de drie kolanoten die we op straat zien liggen hebben een religieuze betekenis. Er wordt geloofd dat je op deze manier een vloek of ‘bad luck’ op iemand anders kunt overdragen. Na advies van een spiritueel genezer te hebben ingewonnen, probeert de ongelukkige persoon op deze manier van zijn vloek af te komen. Wie op het bundeltje kolanoten stapt draagt het ongeluk met zich mee.

Ook op het trainingscentrum komen we de traditionele religie tegen. Direct naast het centrum ligt een groepje bomen op een lage heuvel. Hoewel op de rest van het land rond het centrum inmiddels huizen gebouwd zijn, is dit bosje nog vrij. Het herbergt een heilige plaats waar offers gebracht worden. De grote bomen op de heuvel zijn een bijzondere verschijning en huisvesten volgens de traditie iets goddelijks. Op een ochtend bleek de fiets van Paulina, de vrouw van de directeur, te zijn gestolen. We vroegen rond, maar niemand had de fiets gezien. Ook de nachtwaker had die nacht niets bijzonders gezien. Wel wist hij hoe we de fiets terug konden krijgen. Als we met de dorpsoudsten naar de heilige plaats zouden gaan, zou de god van het bosje er wel voor zorgen dat de fiets naar het centrum teruggebracht zou worden. Zoniet, dan zou de dief zijn straf niet ontlopen. De directeur antwoordde dat wij dat niet kunnen doen, aangezien we een christelijk instituut zijn. Als het Gods wil is, komt de fiets wel weer terecht.
De volgende dag kwamen drie jongens aanlopen met een fiets aan de hand. Hun neefje was de avond ervoor met een vreemde fiets thuis gekomen. Na lang aandringen had hij de jongens verteld dat hij de fiets ’s nachts uit het centrum ontvreemd had.

We staan nog steeds te kijken naar het bundeltje kolanoten op het wegdek. Dan springt onze hond, die een paar meter achter ons had gelopen, de weg op en pakt de kolanoten in z’n bek. Snel rent hij er mee de bosjes in. We lopen verder en na honderd meter komt onze hond ons kwispelend achterna rennen. Het lijkt erop dat honden zich niets van vloeken aantrekken.

Nieuwsbrief Oktober 2012

Download mijn laatste nieuwsbrief via de website van Kerk in Actie

Innocence of Muslims

Terwijl we op televisie zien dat er in de islamitische wereld demonstraties zijn tegen een Amerikaanse anti-islamfilm, is het in Tamale, het religieuze centrum van het overwegend islamitische noorden van Ghana, opvallend rustig. Is dit nieuws soms niet doorgekomen in Ghana? Als ik her en der rond vraag begrijp ik dat men wel degelijk van de film gehoord heeft. En ook van de demonstraties, en het geweld dat daar in sommige landen mee gepaard ging. De inwoners van Tamale maken zich er echter niet zo druk om. En van de onrust rond de film moeten ze ook niet veel hebben.

Het valt iedereen op die Noord Ghana bezoekt. De verschillende religies leven hier op een vreedzame manier naast en met elkaar. Islamitische en christelijke leiders hebben goede contacten en lokale Afrikaanse religies hebben een open houding naar de beide andere religies. Het gebeurt zelden dat religie hier een oorzaak voor conflict is. De islam lijkt in dit gebied bovendien een mild karakter te hebben. Het is de afgelopen eeuwen vergroeit met lokale culturele tradities en de lokale manier van leven, waardoor er ruimte is voor denkbeelden en gebruiken waarvoor in de ‘officiële’ islam geen plaats is. Zo zullen moslimvrouwen hier geen boerka dragen. Dast past niet in de cultuur, vindt men.

Hoewel er een vreedzame relatie bestaat tussen kerken en moskeeën, christendom en islam, betekent dat niet dat het voor individuele christenen eenvoudig is om tot de kleine christelijke minderheid in een overwegend islamitisch gebied te behoren. Je bent dan namelijk de enige christen of een van de weinige christenen in je familie, klas of dorp. Dat is lastig en de beslissing om christen te worden kan soms grote gevolgen hebben.

Op een zondag komt Hannah na de kerkdienst huilend naar ons toe. Haar moeder, Memenatu, is nu een aantal weken ziek en haar familie gebruikt dat om druk op haar uit te oefenen om opnieuw moslim te worden. Hannah roept haar moeder erbij om ons het hele verhaal te vertellen. Hannah vertaalt. Memenatu’s broer kwam haar vertellen dat ze weer moslim moest worden. Volgens hem zouden islamitische gebeden en amuletten haar allang genezen hebben. Bovendien, zei hij, zou de familie haar niet begraven als ze nu als christen zou sterven. Een veel gehoord dreigement en zeer ernstig in de Ghanese context, want bepalend voor je overgang na het hiernamaals.

"Ik doe het natuurlijk niet, moslim worden. Ik heb er voor gekozen om christen te zijn en dat blijf ik. Maar het doet wel pijn. Je wilt niet zo’n moeilijke relatie met je familie hebben", vertelt Memenatu. Als ze het bovendien over de bestemming van je ziel hebben, maakt dat de situatie alleen maar moeilijker. Een uur hiervoor had ik gepreekt. De eerste lezing was genomen uit Jesaja: ‘Ik heb mijn gezicht niet verborgen toen zij mij beschimpten en bespuwden. God de Heer, zal mij helpen, daarom wordt ik niet gekwetst en is mijn gezicht onbewogen als een rots, want ik weet dat ik niet beschaamd zal staan.’* De tweede lezing kwam uit Marcus: ‘Wie mijn volgeling wil zijn, moet ... zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aankomen’ **
Memenatu komt nog even terug op de preek en de lezingen. Teksten die opeens dicht bij komen, moeilijk zijn, maar toch ook weer bemoedigen. Ja! Ze heeft het juiste besluit genomen. Daar is ze wel zeker van.

Noord Ghana; een lokale versie van islam. Het blijft echter voor veel christenen lang niet makkelijk om te leven met familie, vrienden en buren die andere denkbeelden hebben, die iets anders geloven. En die vaak niet begrijpen waarom jij gekozen hebt af te wijken van wat gewoon is. Een Amerikaanse film wekt gelukkig geen woede op, maar toch is ook hier nog een weg te gaan.


* De lezing was Jesaja 50:4-9a. Hierboven staan vers 6b en 7 (uit NBV)
** De lezing was Marcus 8: 27-38. Hierboven staat vers 34b (uit NBV)

Bevrijdende woorden

Onderstaand filmpje is gemaakt om kort een beeld te geven van mijn werk in Ghana en dient als info-filmpje bij de najaarscollecte in de PKN voor het zendingswerk van Kerk in Actie i.s.m. Presbyterian Church of Ghana.

 

Bolga Catechist Training

We zijn een week lang in Bolgatanga, een stad in het uiterste noorden van het land, bij de grens met Burkina Faso. Hier trainen we ongeveer 20, over het algemeen jonge leiders van de gemeenten in het Bolga Kerkdistrict. Dit is de vijfde trainingsweek, met nog twee of drie periodes te gaan. Hierna zullen deze leiders worden ingezegend als catecheten in de verschillende gemeenten in het district. Deze week behandelen we Pastorale counselling, Oude Testament, Bijbelstudiemethoden, New Religious Movements en Kerkadministratie. Op de foto geeft Rev. Hyeameng vol overgave les in het vak New Religious Movements.

Zijn naam is Abel

Het is zondag. Ik ben onderweg naar Kotingli. Enkele weken geleden ben ik door de gemeente in dit dorp uitgenodigd om vandaag te komen preken. Onderweg pik ik Simeon op, een lid van mijn eigen gemeente. Hij zal me helpen met het vertalen van de preek vanuit het Engels naar het Dagbani. We rijden Kotingli binnen over de zandweg die de stad met dit dorp verbindt. Het dorp bestaat uit een aantal compounds van hutjes. In het midden van het dorp staat een klein kerkje.

Als we om half tien het kapelletje binnenstappen, is er slechts een persoon aanwezig in het gebouwtje. Het is een van de ouderlingen en hij heet ons welkom in Kotinglli. Na een half uur komen er meer leden binnen. Peter, de caretaker, besluit dat we kunnen beginnen. Hij opent met een gebed en nodigt een van de vrouwen uit om de gemeente voor te gaan in het zingen van een aantal lokale liederen. Er wordt gedanst en geklapt. Als de drums invallen, komen er op de klanken van de muziek meer mensen hun huizen uit. Al snel zit de kerk vol.

Als het moment voor mijn preek is aangebroken, stel ik de gemeente eerst een vraag: “De schriftlezingen van vandaag gaan over ‘een God die voorziet’. Op welke manier heeft God voorzien in jouw leven?” Er komen een aantal getuigenissen; over eten, over werk op het land, over de gezondheid van kinderen.  Een van de meisjes die net prachtig gezongen hadden in het koor, komt ook naar voren. Zij vertelt dat God haar genezen heeft van een aanval van boze geesten. De caretaker bevestigt wat het meisje zegt. Vorige week zondag kon zij plots niet meer bewegen en had zij sterke angsten. De gemeente heeft de hele dag met haar gebeden.

Na de preek zingen we, er wordt een collecte opgehaald en er is tijd voor voorbede. Dan roept de caretaker een vrouw naar voren met een klein baby’tje in haar armen. Aan mij wordt gevraagd het kind in mijn armen te nemen en voor het jongetje te bidden. Hij is twee weken geleden geboren, de ‘naming ceremony’ is gedaan en nu is het jongetje voor het eerst in de kerk. “Zijn naam is Abel”, roept zijn vader vanaf de banken. Samen bidden we voor Abels gezondheid, zijn toekomst en zijn gezin.  We heten hem welkom in de gemeenschap die kerk heet.

De dienst is afgelopen en we schudden elkaars handen. Abels moeder komt me nog even bedanken. Dan zie ik Peter en Simeon samen praten en op mij af komen. “Als dank voor je preek wil de gemeente je deze zak met parelhoeneieren geven”, zegt Simeon. We nemen afscheid en stappen onze warme auto in. Al snel brengt de air conditioning verkoeling. Als ik Simeon thuis afzet, delen we de eieren. Morgenochtend een gekookt eitje bij het ontbijt. Lekker!

Nieuwsbrief juli 2012

Download mijn laatste nieuwsbrief (juli 2012) via de website van Kerk in Actie

Leadership Training in Lingbinsi

Kijk voor een fotoverslag van onze trip naar Lingbinsi op mijn weblog op de website van Kerkinactie

Yes! We hebben electriciteit!

We hebben eindelijk electriciteit in ons gastenverlijf. Helaas valt de stroom in dit seizoen regelmatig uit. In Ghana wordt het grootste deel van de electriciteit namelijk opgewekt door een grote waterkrachtcentrale. In het droge seizoen is er minder water in Lake Volta en is er dus ook minder electriciteit beschikbaar.

We hebben het huis van buiten ook helemaal gerverfd en op het moment zijn we bezig met het bouwen van een ondergrondse watertank om regen op te vangen in het regenseizoen. Aan water komen is hier ook een hele opgave. In het droge seizoen is er watertekort, terwijl de tankwagen in het regenseizoen niet kan komen vanwege modderige wegen. Regenwateropvang lijkt dus de beste en goedkoopste optie!

Bekijk een paar foto's van het gastenverblijf op mijn Facebook (zie link in rechterbalk)!

Tamale Rural District

Een tijdje geleden ben ik ingezegend als pastor van de Presbyteriaanse gemeente in Nyarizee, de gemeente waar ik sinds mijn aankomst op het trainingscentrum in Tamale aan verbonden was. Dit houdt in dat ik kerk, preek en voorga in de gemeente in Nyarizee, maar ook dat ik onderdeel ben geworden van het Tamale Rural District, het kerkdistrict waar Nyarizee onder valt. Nu het regenseizoen afgelopen is, betekent dat vooral meedraaien in de wekelijkse begrafenis- en bruiloftsceremonies in de verschillende dorpen in het district.

Het Tamale Rural District bestaat uit zo'n 40 dorpsgemeenten, die allemaal binnen een straal van 40 kilometer rond de stad Tamale liggen. Sommige dorpen liggen aan de verharde hoofdwegen, maar de meeste gemeenten zijn te vinden in meer afgelegen dorpen die te bereiken zijn via de vele zandwegen en -paden. De gemeenten zijn allemaal Dagbani-sprekend (de taal van de Dagomba's) en zijn onderling sterk met elkaar verbonden. Bij speciale diensten en gebeurtenissen in een van de dorpen komen christenen uit andere gemeenten op bezoek om mee te helpen en mee te vieren. Dit is bijvoorbeeld het geval bij begrafenissen en bruiloften, die een belangrijke rol spelen in het sociale en religieuze leven van de Dagomba's. Een groot deel van de Dagomba's is moslim, vooral in de stad Tamale. In de dorpen speelt de traditionele animistische religie nog een grote rol. Doordat het grootste deel van de mensen moslim, traditioneel religieus, of een mengeling van de twee is, hebben christenen het niet altijd makkelijk. Door elkaar op te zoeken en elkaar te ondersteunen bij bruioften en begrafenissen, laten ze zien dat ook christenen kunnen deelnemen aan deze belangrijke aspecten van het traditionele sociale leven. We zoeken samen naar vormen, woorden en gebeden om de christelijke boodschap te laten landen in lokale context. Christenen komen er langzaam achter dat christen-zijn niet per se betekent dat je je hoeft te isoleren.

De gemeente in Nyarizee is een van de eerste gemeenten die in de jaren '70 in het gebied rond Tamale gesticht zijn. De gemeente bestaat uit zo'n 80 volwassen, jongeren en kinderen. Op zondagochtend komt de gemeente samen om te zingen, te bidden, te luisteren en in gesprek te gaan. Mary en ik genieten van de lokale liederen, die vaak een heel directe en bemoedigende boodschap hebben voor specifieke situaties. Samatha heeft in Nyarizee al snel geleerd om te dansen en te klappen tijdens het zingen. Mijn preken worden gewaardeerd, vooral omdat ze lekker kort zijn (een half uur) vergeleken met de meeste Ghanese preken (een uur of langer). Onderdeel zijn van het kerkelijk leven in Nyarizee en de gemeenten in het Tamale Rural District is voor mij nu al onmisbaar voor mijn werk op het Trainingscentrum. Het is zowel een spoedcursus in de structuur van de kerk als een directe link met de geloofsbeleving van de mensen met wie ik op het trainingscentrum werk.